Mae hen wlad fy nhadau yn annwyl i mi, Gwlad beirdd a chantorion, enwogion o fri; Ei gwrol ryfelwyr, gwladgarwyr tra m�d, Tros ryddid gollasant eu gwaed. Gwlad, gwlad, pleidiol wyf i’m gwlad. Tra m�r yn fur i’r bur hoff bau, O bydded i’r hen iaith barhau. Hen Gymru fynyddig, paradwys y bardd, Pob dyffryn, pob clogwyn i’m golwg sydd hardd; Trwy deimlad gwladgarol, mor swynol yw si Ei nentydd, afonydd, i mi. Os treisiodd y gelyn fy ngwlad tan ei droed, Mae hen iaith y Cymry mor fyw ag erioed. Ni luddiwyd yr awen gan erchyll law brad,
Na thelyn berseiniol fy ngwlad.
O land of my fathers, O land of my love, Dear mother of minstrels who kindle and move, And hero on hero, who at honour’s proud call, For freedom their lifeblood let fall. Wales! Wales! O but my heart is with you! And long as the sea Your bulwark shall be, To Cymru my heart shall be true. O land of the mountains, the bard’s paradise, Whose precipice, valleys lone as the skies, Green murmuring forest, far echoing flood Fire the fancy and quicken the blood. For tho’ the fierce foeman has ravaged your realm, The old speech of Cymru he cannot o’erwhelm, Our passionate poets to silence command
Or banish the harp from your strand.